Eight days in Tibet (wat origineel haha).

Nou, wij zijn er geweest hoor! Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar het is gelukt, wij zijn op het dak van de wereld geweest!!
Toen wij de Tiger Leaping Gorge aan het wandelen waren, ontmoeten wij Johan en Linda uit Nederland en hoorden dat zij naar Chengdu gingen om te proberen een permit te krijgen voor Tibet. Na overleg hadden wij besloten om ook naar Chengdu te vertrekken, omdat de geruchten gingen dat het niet makkelijk was om naar Tibet te komen. In Chengdu aangekomen bleek het inderdaad niet makkelijk, je moest 4 personen van dezelfde nationaliteit hebben, de reis was aardig aan de prijs, omdat je met een gids moet reizen. En hoe lang het allemaal ging duren was ook niet duidelijk. Wij hadden wel het permit aangevraagd, maar geloofden er niet erg in dat wij toestemming kregen. Linda en Johan waren al weer vertrokken richting Songpan, toen het bericht kwam dat wij een permit hadden. Na een opsporing van 1 dag en 2 dagen bussen voor Johan en Linda konden wij alles regelen en zaten wij op 18 mei in de trein voor 45 uur naar Lhasa. Jawel, 45 uur in de trein, wij zagen er tegenop, maar het was met één woord geweldig. Softsleepers, extra zuurstof, tassen vol met eten (wij lijken wel Chinezen) en een uitzicht waar je u tegen zegt. De trein rijdt door een machtig mooi landschap dat continue wisselt van droge vlaktes naar besneeuwde bergen, wij zien de eerste jakken en de gebedsvlaggetjes op de daken van de huizen.
Als wij in Lhasa aankomen, staan de gids en chauffeur al te wachten, wat een luxe, alle vier hebben wij telkens het idee dat er iets fout moet gaan. Het is allemaal zo super!! Na de papieren rompslomp gaan wij naar het hotel, waar wij overweldigend worden ontvangen met thee en vriendelijke woorden. Daarna snel Lhasa in, wij willen geen tijd verdoen, en wat zijn wij stil en verward van alles wat wij daar zien. Op dat moment was het niet te behappen voor ons, zo anders als wij ooit gezien en meegemaakt hebben. Allemaal vriendelijk ogende mensen (ze hebben het wel eens over de glimlach van de Thai, maar dat is niets tegenover de smile van de Tibetaan) die rondjes lopen om de belangrijkste tempel Jokhang. Ze draaien met hun gebedsmolentjes, gaan continue op de grond liggen en lopen zo ronde na ronde om de tempel allemaal met de klok mee. Het heeft ons wat extra meters gekost als wij terug wilden naar ons hotel, daar wij natuurlijk niet tegen de stroom in wilden lopen, moesten wij elke keer dat rondje weer lopen, maar het was geen straf hoor, elke keer werden wij weer overweldigd door dit fenomeen van rondjes lopen of kruipen.
De Tibetaan is zo anders als de Chinees!
Wij blijven 2 dagen in deze stad en bezoeken natuurlijk het Potala Palace (het paleis van de Dalai Lama), Norbulingka (het zomerpaleis van Dalai Lama), de Jokhang tempel, de Sera monastery en gaan dansen op het plein voor het paleis. Als de Tibetaan al biddend zijn of haar rondjes rond de tempel of het paleis heeft gelopen, gaan zij nog wat vertier zoeken in dansen of in het theehuis. Ook wij gaan hier een kijkje nemen en doen natuurlijk vrolijk mee. De Tibetaan is geweldig aardig en vindt het leuk als je je aansluit bij hun sociale bezigheden. Ze zijn zo anders als de Chinezen. De gelovigen vinden geld minder belangrijk, zij richten zich op de medemens en bidden voor hem, zelf plaatsen zij zichzelf op de tweede plaats. Wij worden er zelf helemaal week van, maar realiseren ons wel dat de wereld helaas niet zo in elkaar zit als de Tibetaan wenst. Maar de gedachten is mooi en de levensstijl is bijzonder, waar zie je dit nog??
Wist je dat de Tibetaan geen vis en gevogelte eet? Zo anders als de Chinees die alles eet. Als de Tibetaan sterft wordt er gekeken waaraan hij is gestorven, afhankelijk van de uitslag wordt hij verbrand (als er een giftige ziekte heeft voorgedaan) of wordt hij in stukken gesneden en in de rivier gegooid als offer aan de vissen of wordt hij op een berg als offer voor de vogels gelegd, het laatste is wat de Tibetaan wenst. Op dit moment is het de maand van de geboorte en dood van Boeddha, de Tibetaan koopt in deze maand vis op de markt (van de Chinezen) en gaat deze weer naar de rivier brengen om hem weer vrij te laten rondzwemmen. Ze eten deze maand geen vlees uit respect voor alle levende wezens (zie je de Chinees dit al doen!!).
Wat is het hoog hier!
Na Lhasa bekeken te hebben en een beetje aan de hoogte gewend te zijn, Lhasa ligt op 3600 meter, gaan wij toeren door de bergen. Wij gaan de ene na de andere pass over, die hoogtes hebben tot 5245 meter. Het gaat ons niet slecht af, zolang wij maar niet teveel inspanningen doen, en ach dat hoeft ook niet met onze luxe auto met chauffeur. Wij stappen regelmatig uit en lopen dan een paar meter, niet teveel, wij zijn zo buiten adem. Wij rijden langs heilige meren, zien overal gebedsvlaggetjes (wij hebben er zelf ook bij om op de Mount Everest te hangen). Wij gaan wat mooie tempels onderweg bezoeken en komen steeds meer te weten over het Boeddhisme, de politieke situatie in Tibet en natuurlijk de Tibetaan. In Shigatse moeten wij maar liefst 2 trappen op naar onze kamer, wij zijn helemaal buiten adem als wij boven komen, werkelijk het lijkt wel of je een marathon gelopen hebt. Maar gelukkig, nog steeds geen verschijnselen van hoogteziekte.
Op naar de Mount Everest.
Vandaag is de dag dat wij hem gaan zien. Als wij over de Gyatsola Pass komen zien wij de geweldige Himalaya range liggen met natuurlijk de hoogste berg ter wereld Mount Everest (8844 meter). Wij rijden over gravel, langs diepe ravijnen, wij worden totaal door elkaar geschud, maar het doet er niet toe, het uitzicht is magnifiek. Als wij aankomen in het basecamp zien wij dat wij bij mensen thuis in hun jaktent slapen. Zo leuk, helemaal Tibetaans ingericht, met in het midden een kachel waar water op wordt gekookt voor onze warme thee. Het is lekker warm in de tent, buiten is het tegen nul aan, dus dit is een welkome verrassing voor ons. Vannacht slapen wij op 5200 meter hoogte!!! Oeps..
De Jak,
Jakken, jakken en nog eens jakken. Wij zien ze overal op de akkers aan het werk, wij eten jak in heerlijke curries, wij slapen in een tent gemaakt van jak haar, onze kachel op de Mount Everest wordt gestookt op gedroogd jak poep. Wij zijn zo blij met de jak, het is een mooi beest om te zien, het is heerlijk mals vlees om te eten en over de poep denken wij maar niet na.
Tibet verdient het om onafhankelijk te zijn van China.
De Tibetaan verdient het om zijn Dalai Lama weer terug te hebben in Tibet. De Panchen Lama (zeg maar de tweede in de rang van Dalai Lama’s) is aangesteld door de Chinese regering en helemaal niet volgens het proces van het Boeddhisme, de meeste Tibetanen hechten dan ook geen geloof aan deze Panchen Lama, voor hen is alleen Dalai Lama belangrijk. Ze mogen geen foto’s of afbeeldingen van hem hebben en dat doet hun veel verdriet. Overal zien wij gewapende (met grote geweren, maar ook met een brandblussertje op hun rug) politie en legermensen lopen, allemaal geïnitieerd door de Chinese regering (na 2008 is er veel veranderd voor de Tibetanen). Ook wordt er volop gebouwd, heilige meren worden gebruikt voor elektriciteitsopwekking, spoorlijnen lopen over heilige bergen, helaas Tibet gaat snel veranderen. Wij vinden dat de Tibetaan gewoon zijn eigen land verdient, je zou zo nog een hekel aan de Chinees krijgen, maar goed de gemiddelde Chinees heeft hier natuurlijk geen debet aan.
Wij zijn nu weer terug in Chengdu en gaan nu onze indrukken verwerken. Dat is nodig, effe op de Mount Everest geslapen, overweldigende lieve mensen ontmoet, het Boeddhisme proberen te begrijpen, geweldige mooie oude dingen gezien, teveel om op te noemen, wij gaan de komende dagen onze foto’s (zo’n 500 stuks) uitzoeken en alles laten inzinken.
Maar één ding is zeker!!
Je begrijpt het al: Tibet heeft ons hart veroverd en staat hoog op ons lijstje van aanraders! Heb je nog plannen ga gewoon, het is een geweldig land om te bereizen!!
Door ons enthousiasme over Tibet vergeten wij bijna de twee daagse trekking bij The Tiger Leaping Gorge te melden. En deze was toch zeer de moeite waard! De eerste dag was weer afzien, wij moesten naar een hoogte van 2670 meter klimmen en dat was zwaar met de zon hoog aan de hemel. Wij hebben ons leven moeten wagen op de smalle paden waar de paarden en ezels je effe moesten passeren, maar het was hier erg mooi. Bergen, overal waar je keek, en diep in het ravijn de minder mooie bruine rivier Jinsha. Wij hebben genoten van deze tocht, nou ja, achteraf dan haha.