First message.

Reggae, rastakapsels, barbecue en vooral relax man! Dat is Gili Air, één van drie Gili-eilanden waar wij nu zijn. Het lijkt wel of iedereen ergens ligt, hangt of slaapt. En wij, wij gaan gewoon in het ritme mee. Want na ruim 14 dagen begint het al een beetje te wennen, het vrije leventje, alles op zijn gemak en morgen weer een dag.
De eerste weken zijn wel echt wennen geweest, vooral de hoge temperatuur, de hoge luchtvochtigheid is voor ons een reden geweest om helemaal niets te doen. In Amed zaten we in een leuk hotelletje iets op de berghelling met uitzicht op zee. Amed was ons al bekend en voor ons één van de mooiste snorkelplekken ter wereld betiteld, maar oeps wat een teleurstelling. De zee lag vol met troep, tussen het plastic door zag je nog wel vissen en koraal, maar toch niet zo leuk tussen het afval snorkelen. En ja, dan zie je een grote kwal voor een witte plastic zak aan, dat is even schrikken zo vlak voor je neus. Maar al met al wel heel jammer van deze plek. Helemaal volgebouwd me hotels en restaurantjes, de locals hebben hun land verkocht en rijden nu met hun nieuwe scooters en mobieltjes door de straten. Ze verpatsen hun geld aan nieuwe auto’s en de gevolgen zijn voor vele niet te overzien. Je ziet al hotels failliet gaan en verpauperen. Allemaal heel jammer. Motto van dit verhaal, ga nooit terug naar een plek waar je het zo fijn en mooi hebt gehad, het valt altijd tegen.
Dan steken we over naar de Gili-eilanden, 3 mooie eilandjes voor de kust van Lombok. Geen auto’s, geen scooters, alleen maar paard en wagen. Eerst het party-eiland Trawangan, gezellig druk vanwege de paasvakantie, gezellige restaurantjes en barretjes met livemuziek tot diep in de nacht. Het eiland is omringd door mooie witte zandstranden en blauw water, waarin je geweldig kunt snorkelen. Tijdens onze eerste snorkeltocht zagen wij al meteen 2 schildpadden. Het eiland is in een uurtje rond te lopen, maar helaas staat het hier ook helemaal volgebouwd met hotels. De locals wonen in het midden van het eiland en komen in de avond op een pleintje hun etenswaren aan de man brengen. En voor wie het durft is het echt een geweldige maaltijd, daar kon geen restaurant tegenop. De vers gevangen vis ging zo de barbecue op en de nasi was net wat pittiger dan elders. Na de drukte wel weer gezien te hebben verhuizen we naar het eiland Air vanwaar we dit bericht schrijven. Hier ziet het er wat authentieker uit, maar voor hoe lang nog? Ook hier staan hele stukken land te koop voor de investeerders uit het westen.
Voorlopig blijven we hier nog een paar dagen om wat te snorkelen, te luieren en dan gaan we naar Lombok.