De draken dansen over straat.

Voor ons is nu ook 2012 aangebroken, het jaar van de Draak en dat beloofd veel goeds (ons is verteld dat het drakenjaar het beste jaar is!). En dat wensen wij iedereen dan ook toe. In China vieren wij het nieuwe jaar een week lang en dat vergt nogal wat aanpassingsvermogen. Na 3 dagen zijn wij al een beetje gek geworden van de duizend klappers die hier in grote getalen worden afgestoken. Elke dag, of erger nog elke nacht, worden er wel een paar in ons dorp afgeknald en dan te bedenken dat wij maar 43 gezinnen in ons dorp hebben wonen. Kun je nagaan hoe het in de normale gemiddelde steden (waar toch al gauw een aantal miljoen inwoners wonen) van China moet knallen. Wij zijn ook druk geweest met het nieuwe jaar. Zo moesten wij alle rode linten met lentegedichten die langs de deuren hangen vervangen, deze wensen de bewoners in het huis veel goeds voor het komende jaar toe. Boven iedere deur hangt een rood vlaggetje die het kwaad buiten houden en die moeten ook ieder jaar vervangen worden. Tevens moesten wij in het dorp de kinderen een hongbao gaan geven, dit is een rode enveloppe (geef nooit een witte enveloppe in China want dat betekent dood) met een bescheiden bedrag erin. Ook moesten er hongbao’s voor het personeel klaargemaakt worden, want iedereen gaat met het springfestival naar huis om Nieuwjaar met zijn of haar familie te vieren. Dus hebben wij ook nog een leuke dag moeten organiseren voor het personeel hier, wij zijn wezen fietsen, picknicken, rollerskaten (Dorly heeft nog last van haar stuitje), naar de Chinese masseur geweest (nou Anita en Marjolein dan weten jullie wel hoe fijn dat is – niet dus), wij zijn wezen eten bij de chinees (hoe kan het ook anders) en toen wezen stappen. Op het einde van de avond belandden wij natuurlijk in een ware karaoke bar. In China is dit een gebouw waar je allemaal aparte geluidsdichte kamers hebt. Je kunt met je gezelschap een dergelijke kamer afhuren en een gezellige avond hebben (sommige Chinezen vullen deze anders in dan wij hebben gedaan, vooral de zakenmensen zijn met hele andere dingen bezig in deze kamers). De kamer is uitgerust met een grote leren hoekbank, een gouden tafel, een computer en een flat screen en ja ook nog een privé toilet. Kortom een geweldig Chinees interieur. Nou als de chinezen wat alcohol op hebben dan gaat het feest beginnen. Chinezen kunnen niet tegen alcohol en worden na 2 biertjes al een beetje rood in het gezicht en dat betekend dat ze al een beetje dronken zijn. Al met al stonden wij op het einde van de avond allemaal te zingen en te dansen en was het echt reuze gezellig. Toen met de taxi terug en hebben wij Cherry nog even naar haar bed moeten dragen, want die kon echt niet meer lopen.
Het personeel hier in The Giggling Tree is echt top, het zijn allemaal jonge mensen tussen de 20 en 30 jaar oud (ja, voor ons dus jong….), ze zijn erg leergierig en vragen je soms het hemd van het lijf. Omdat ze veel met westerse gasten te maken hebben zijn ze ook vrij ruimdenkend voor een chinees. In China is de creativiteit helemaal uit de mens geramd door het onderwijssysteem dat ze hier hanteren. Chinezen zijn echt slimme mensen, maar anders slim dan ons. Zo kunnen ze als de beste rijtjes uit hun hoofd leren. Met Sinterklaas konden ze binnen 5 minuten allemaal Sinterklaas Kapoentje…… zingen. Dit onthouden ze ook heel lang, maar vraag ze niet om een oplossing voor een probleem te bedenken, dan komt er echt niets uit. Zo had Dorly het idee opgevat om een ware wintertuin met Kerstmis te maken en vroeg het personeel om ook met leuke ideeën te komen, helaas niemand kon iets bedenken. Maar dat zie je hier echt veel. Zo heeft Dorly een aantal weken Chinese les gehad van de buurvrouw, die heeft een klein shopje waar ze eigen gemaakte tekeningen verkoopt. Heel mooi maar o zo tradioneel, allemaal bamboe of bloemen, die je op iedere hoek van de straat kunt kopen. Ze is echt creatief, maar wel binnen de kaders die in China al honderden jaren gelden.
Kerst en oud op nieuw (jullie oud op nieuw dan) was echt geslaagd. Wij hebben ons wel uit de naad gewerkt, maar toch een goed kerstdiner voor maar liefst 35 mensen op tafel gezet (met dank aan Frank die ons recepten heeft toegestuurd). Oud op nieuw hebben wij met vuurkorven, ware Nederlandse oliebollen en champagne gevierd. En natuurlijk een Chinees tintje: een duizend klapper! Voor amateurs hebben wij het er niet slecht van afgebracht vinden wij zelf dan haha.
Met ons aanpassingsgedrag gaat het ook helemaal niet slecht. Wij kunnen dan wel eens de grapjes maken als iets kapot gaat van “made in China”, of als er iets moet gebeuren dat een beetje gevaarlijk is “wij hebben toch genoeg chinezen”, maar wij proberen echt een beetje mee te pikken hoe een chinees leeft en doet. Nou bepaalde dingen hebben wij ons inmiddels al eigen gemaakt. Als je het koud hebt trek je gewoon heel je garderobe over elkaar aan, dan krijg je het vanzelf warm en hoef je niet te stoken. In een restaurant ga je gewoon lekker met je jas aan, je sjaal om zitten eten, dat doet iedereen en dus wij ook. En smakken, ja dat is toch wel een hele goede gewoonte van die chinezen. Serieus, je moet het eens proberen, je eten smaakt veel beter als je smakt. Doordat er zuurstof bij het voedsel in je mond komt kun je de smaken beter onderscheiden, dus smakken is niet vies!!! En slurpen is ook lekker!! Dus je ziet het, wij passen ons makkelijk aan, hopelijk kunnen wij het wel weer afleren als wij hier weg zijn, want wij merken wel dat je dingen toch wel heel snel heel gewoon gaat vinden. Maar het ging Dorly toch wel even te ver toen Ed effe een rochel gaf en die op de stoep spietste, daar heeft ze toch wel effe een opmerking over gemaakt, sommige dingen gaan echt te ver.
Omdat wij nu alleen in het guesthouse zijn kunnen wij lekker onze reis voor april gaan uitpluizen, wij hebben nog vele wensen en zijn aan het bedenken hoe wij die kunnen gaan realiseren. Ondertussen bouwen wij nog een speelhut voor Pelle, het zoontje van de eigenaren, dus daar zijn wij ook druk mee. Ed is ook nog de keuken aan het verbouwen en aangezien wij niet meer goed kunnen koken (komt dat omdat wij verwend zijn door de koks hier of omdat wij al zolang niet meer gekookt hebben?) moeten wij elke dag effe naar Yangshuo met de scooter om te eten. Dus kortom wij hebben het er maar weer druk mee. Maar het is niet alleen maar werken wat wij doen hoor, zo is Ed pas nog wezen rotsklimmen, dat moet je immers gedaan hebben hier. Al die rare bulten hier dagen je toch wel uit om omhoog te gaan. Ook hebben wij de Moon hill beklommen, dit echter niet met touwen maar gewoon 800 treden omhoog, het uitzicht is echt prachtig op de top. Dorly is nog effe met een paar mensen naar Huang Yao geweest, een oud Chinees dorp. En omdat Dorly inmiddels goede maatjes is met Dr. Lilly waren wij uitgenodigd voor een gratis massage. Dit was Ed zijn eerste Chinese massage, en tevens ook zijn laatste, want hij heeft me toch een partij lopen kreunen van de pijn. Watje! O ja, en wij zijn ook nog drie dagen naar Hongkong geweest voor een nieuw visum. Met de nachtbus (heel leuk allemaal stapelbedjes in een bus) heen en weer en overdag lekker wat rondgelopen in Hongkong. De volgende keer als wij weer gaan, gaan wij wat langer hebben wij besloten, dan kunnen wij lekker de toerist gaan uithangen in het toch wel aparte Hongkong.
Als wij zo aan het schrijven zijn dan denken wij elke keer, oooo jaaa dat hebben wij ook nog gedaan en dat hebben wij ook nog beleefd, maar het is gewoon teveel om op te schrijven. Misschien toch maar wat vaker iets op de site zetten uhum…. Een goed voornemen voor het Drakenjaar!!