Wij zitten weer in het reisritme!

Vandaag is het zo’n dag dat wij eens even niets doen. Wij zouden naar Lijiang vertrekken, maar vannacht toen wij wakker werden toch maar besloten om een dagje langer in het mooie rustige Shaxi te blijven. Je ziet het, wij zitten er weer helemaal in de relax stand, niets moet, alles kan.
Shaxi is geweldig, een klein boerendorp waar nauwelijks toeristen komen, hoewel het hier in China The Golden Week is. In deze week gaan de Chinezen op pad en tja, dat zijn er een heleboel, dus het is een drukte overal. Maar in Shaxi is het rustig (dat hebben ze nog niet ontdekt), wij zitten op ons balkon en horen de vogels fluiten en hebben uitzicht op de bergen rond de vallei. Het dorpje zelf is een oud Chinees western stadje, waar vroeger de handelsroute vanuit Burma, Nepal en India doorheen liep. Wij hebben hier al flink gewandeld, gefietst en vandaag gaan wij in de zon zitten luieren.
Wat een contrasten hier in dit mooie China, tja Wietske het is toch een mooi land, maar het heeft zo zijn ontberingen. Zo zijn wij naar de rijstterrassen van Yuanyang geweest, vanuit Kunming naar Jianshui en dan naar Yuanyang (2 dagen in de bus), maar zo geweldig als het uitzicht was, zo belabberd was de accommodatie en het eten. De mensen hadden het daar ook niet breed, maar het waren ook niet de properste. Wij hebben daar een fikse wandeling gemaakt en zijn toen weer terug gegaan naar Jianshui. Een stadje waar je zo goed de ontwikkeling kunt zien die China nu doormaakt. Wij zaten in de oude kern waar je nog veel mooie authentieke gebouwen had, maar om de oude kern stonden de hoge torens en kantoorgebouwen. Het is onbevatbaar hoe snel dat gaat en je zet ook wel je vraagtekens bij het feit of dit wel goed kan gaan. De contrasten zijn zo groot. Je komt in dorpjes die werkelijk nog oud en arm zijn (voor ons wel mooie plaatsen om te komen en te bezichtigen), maar even verderop heb je de mooiste steden met winkels en gebouwen waar de weelde vanaf straalt. Overal wordt gebouwd en overal staan grote torens leeg, een bizar gezicht, wat gaat hier mee gebeuren? Wat is het doel hiervan?
Het is jammer dat wij daar niet echt achter kunnen komen, wij hebben daarbij toch wel last van de taalbarriere, wij kunnen niet echt een gesprek met de Chinesen voeren en zij ook niet met ons. Maar wonder boven wonder krijgen wij wel elke keer gedaan wat wij willen. Handen en voetenwerk en de kleine zinnetjes die Dorly dan kan zeggen. De Chinesen zijn over het algemeen wel erg behulpzaam, maar ze zijn wel angstig om contact met de westerse te maken, dit heeft waarschijnlijk alles te maken met gezichtsverlies. Een Chinees heeft veel moeite met het maken van fouten, dit wordt gezien als gezichtsverlies, hoewel wij dit als een leerproces beschouwen. Tja en dan is het ook best moeilijk om met je slechte Chinees iemand aan te spreken, daar ze je in je gezicht uitlachen als het fout gaat. Maar goed, de Chinees is ook in onze ogen vrij onbeschoft (niet in de negatieve zin, maar het zijn gewoon andere normen en waarden) en als je die houding zelf ook aanneemt kom je een heel eind.
Maar elke dag komen wij wel weer iets bizars tegen, zo gisteren ook op de lokale markt. Een markt die zeer belangrijk is voor de sociale contacten en voor het levensonderhoud van de mensen hier in het dorp en de omliggende dorpen. Van heine en ver komen ze hier naartoe met hun handelswaren en hun lege manden om te verkopen en te kopen. En wat zien wij midden op de markt staat een kraampje met een aantal mannen in witte jassen. Tandartsen die de voorbijgangers op een gewone keukenstoel behandelen. Met blote handen, met instrumenten die van de ene mond in de andere gaan, ze worden zelfs niet schoongeveegd, dus laat staan steriel gemaakt. Bah, wij stonden met open mond te kijken wat daar gebeurden. Maar toen wij een foto wilden maken, werden wij weggejaagd door één van de mannen. Waarschijnlijk was het illegaal wat ze daar aan het doen waren, maar goed de mensen hier zullen wel niet het geld hebben om naar de tandarts te gaan (trouwens het gros in Nederland heeft dat ook niet meer met de nieuwe bezuinigingen lazen wij op het internet). Ook hebben wij hier al diversen malen op straat mensen zien zitten die aan het infuus zaten, rijen vol. In China zijn geen huisartsen, als je iets hebt ga je naar het ziekenhuis en daar wil je niet komen volgens Ed die daar een keer is geweest met een meisje van The Giggling Tree die haar oor open had gestoten. Maar buiten de ziekenhuizen zie je ook een soort van apotheekachtige shops die infusen aanleggen bij mensen die zich niet zo lekker voelen en die zitten dan gewoon op straat met een bamboestok waar een zak met vloeistof aan hangt. Dus nu weten wij ook waar het naar toe gaat met de gezondheidszorg in Nederland haha.
Ja en morgen is het dan de bedoeling om naar Lijiang te vertrekken, weer een stukje hoger gelegen. Wij zitten nu rond de 2300 meter hoog en zullen de komende weken steeds hoger komen, want wij naderen Tibet (dat zo’n 5000 meter hoog ligt). Een uitdaging weer, hopelijk gaat het net zo goed als in Zuid-Amerika, maar daar kauwde wij wel veel coca-bladeren tegen de hoogteziekte en dat hebben ze in China niet. Maar goed als het niet lukt kunnen wij altijd nog een zuurstoffles aanschaffen, die zijn hier namelijk wel te koop. Wij weten nog niet of wij naar Tibet kunnen, de geruchten gaan nog steeds dat de overheid de toegang heeft afgesloten, maar goed wij zullen het zien, er zijn nog zoveel plekken die wij aan willen doen. Maar daarover de volgende keer weer meer.