Mysterie, afschuw en doorzettingsvermogen

Eindelijk hadden we de moed verzameld om de lange busreis die gepland stond aan te gaan. Van Huaraz naar Lima en gelijk door naar Nazca, zo’n 20 uurtjes in de bus. We dachten laten we eens luxe doen of eerder laten we het eens safe doen. In Peru komt het namelijk veel voor dat er nachtbussen overvallen worden, dus kozen we voor een luxe, veilige busorganisatie. Alles wordt met een videocamera opgenomen, de chauffeur en stewardesse (of hoe heet zo iemand in een bus) moeten eerst een blaastest doen voor de camera. Dan wordt onze bagage gecheckt voor de camera, het instappen wordt gefilmd en uiteindelijk wordt er nog een filmshot van iedereen op zijn stoel gemaakt. Maar ja, bevorderd dit de veiligheid? De stoelen kunnen geheel plat en je krijgt zelfs eten en drinken aan boord. Zo luxe hebben we het nog niet gehad. Andere maatschappijen proberen dit soms te evenaren en laten ons vingerafdrukken afgeven, maar wat het nut hiervan is, is ons ook niet duidelijk. Uiteindelijk komen we na 22 uur safe in Nasca aan, ja 22 uur, onderweg komen we nog een autorace tegen. Op de Panamerica highway, de enige weg van noord naar zuid, werd een autorace georganiseerd, er deden zo’n 10 raceauto’s aan mee!! Echter tussen de auto’s zat nogal een snelheidsverschil waardoor nummer 1 zeker 30 minuten voor nummer 2 lag en zo ook met de volgende, we hebben hier 2 uur door stil gestaan, maar gelukkig hadden we bingo in de bus!!

In Nasca aangekomen hebben we snel voor de volgende dag een vlucht over de mysterieuze Nasca-lijnen geboekt en nog een tourtje door de omgeving om de tijd te vullen. Nasca is een lelijk stadje aan de kust, in een groot woestijngebied dus. We wilden hier niet te lang blijven en hadden gelijk voor de volgende avond weer een luxe nachtbus geboekt!! Ook op het traject Nasca-Araquipa zijn veel overvallen.
Maar eerst de vlucht met een piepklein vliegtuigje over de Nasca-lijnen. Na vijf minuten in de lucht had Dorly haar kostzakje al nodig, waarom moeten we toch altijd in vliegtuigjes en bootjes! We waren nogal sceptisch over de lijnen, we hadden het vermoeden dat we weer veel fantastie nodig zouden hebben om de figuren te ontdekken. Maar deze keer was dat niet nodig, de aap, de spin, de walvis, de condor en de andere figuren waren duidelijk zichtbaar. De figuren zijn in de grote woestijnvlakte geschraapt en hebben soms een lengte van 200 meter. De oorsprong is niet echt duidelijk, één theorie zegt dat het aliens zijn geweest, de andere de Nasca-mensen die 200 tot 1100 na Christus in dit gebied leefden. Maar wat het ook was, een kind zou de tekeningen gemaakt kunnen hebben. Dorly was zeer blij weer aan de grond te staan en naar het volgende tourtje te kunnen. Maar wat schets onze verbazing, dit was echt luguber. In de woestijn zijn een aantal graven opengelegd en daar zitten mummies van meer dan 1500 jaar oud in. Sommige hebben zelfs nog huid!! Bij dit volk was lange haardracht in de mode en we zagen dan ook het evenbeeld van Michel Jackson en Bob Marley zitten. Veel gelijksoortige graven bevinden zich nog ongeopend in de woestijn en dagelijks gaan er nog grafrovers op pad om graven open te leggen en er alle waardevolle spullen uit te halen. Echter is niet alleen de locale bevolking bezig met deze lugubere praktijken, er schijnen toeristen ’s-nachts in de graven te springen en al kussend met de mummies op de foto te gaan.
Na deze innoverende dag gaan we naar Arequipa, een toeristische stad in een woestijnachtig berglandschap. We hebben in de afgelopen 5 maanden niet zoveel nederlanders gezien, maar in Arequipa zijn ze in grote getalen aanwezig. Net als de restaurants met internationale gerechten en honderden touroperators. We boeken een driedaagse trip naar de Colca canyon, een van de diepste canyons ter wereld waar je grote condors kunt spotten. Het is een heftige trip waarbij we ruim 1100 meter moeten afdalen (om bij een geweldige oase te komen) en jawel ook weer omhoog moeten in twee dagen (wat is het nut vraag je je af). Maar dit is voortaan tikken voor ons, nou ja!! Jammer dat de nederlanders het zo laten afweten, veel hebben een ezel nodig om naar boven te komen. Ja echt waar, het zijn voornamelijk de nederlanders, maar gelukkig hebben wij ons hiertoe niet hoeven te verlagen (de locals lachen je namelijk wel uit als je om een ezel vraagt). En condors? Ja we hebben ze gezien! Het was weer een geslaagde trip. Nu op naar het hoogtepunt van Peru, Cusco met één van de wereldwonderen gesticht door de Inca’s: Manchu Picchu!