Panama, nat, natter en het blijft nat.

Wij zijn net vertrokken uit het mooie Panama en de grens naar Costa Rica overgestoken. Panama was top. Nadat wij de gekte over de verkiezingsuitslag van Amerika meegekregen hadden in Atlanta, kwamen wij laat aan in Panama City. Maar de volgende dag zaten wij gelijk in de relax stand. Dat kan ook niet anders in zo’n stad met een oud centrum waar de Caribbean music door de straten klinkt en de black ladies with the big bottom (echt biiiiiiiiig)rondschuiven. De city is duidelijk in tweeën gesplitst, de ene kant is het oude centrum de andere kant staat vol met wolkenkrabbers . Wat de stad zo geweldig maakt is dat je de drukte kunt ontvluchten. Op een half uur lopen vind je een mooi Nationaal park met apen, vogels en alles wat er in een tropisch regenwoud hoort. Inclusief de hoge luchtvochtigheid die ervoor zorgt dat je de hele dag vochtig en plakkerig bent. But who cares??? Al snel blijkt dat ook Orkaan Otto hier zijn werk doet, wij krijgen een aantal hele regenachtige dagen. Maar dat mag de pret niet drukken, wij gaan nog wat hikes doen in de omgeving, gaan een dag naar het Panama kanaal boten kijken en dan verkassen wij naar de bergen. Met de leuke oude Amerikaanse schoolbussen naar Boquete, een klein stadje in de bergen, een dagje bussen. In Boquete gaan wij verschillende wandelingen maken, waaronder de El Pianiste, waar de twee Nederlandse meisjes verongelukt zijn. Hierover wordt nog steeds gesproken in Boquete. Helaas komen wij niet tot de top, daar de regen het pad aardig modderig heeft gemaakt. Wij zakken tot onze enkels weg en aangezien de weg naar beneden lastiger zal zijn besluiten wij terug te gaan, het is inmiddels al laat in de middag. Na nog wat hikes met veel regen, verlangen wij naar de zon en de zee. Orkaan Otto kan elk moment aan land komen in Costa Rica, misschien dat de regen dan wat minder gaat worden. Het is namelijk niet gebruikelijk dat het zoveel regent in deze tijd van het jaar en orkanen komen hier ook niet veel voor. Wij gaan naar de eilandengroep Bocas del Torro. Daar hebben wij een aantal hele mooie dagen. Wij gaan een snorkeltripje maken en zien dolfijnen. Wij gaan zwemmen op een prachtig tropisch eilandje en zien luiaards. Helaas zaten deze hoog in de bomen, ze doen immers niet veel meer dan zitten en hangen, en konden wij geen mooie foto’s maken. Je ziet namelijk niet wat kop of kont is van deze dieren, als ze zo hoog zitten. Als je een reis voorbereid dan denk je vaak als ik dit of dat nou eens in het echt ga zien. Vaak hebben wij die massel en en dat is nu niet anders. Dorly is al helemaal happy met haar luiaards! Hopelijk gaan wij er nog meer zien die wij wel kunnen vastleggen. Op Bocas del Toro zijn wij ruim een week gebleven. Een fiets gehuurd en een dagje het eiland rond gegaan. Hadden wij in Italië de mooiste fietsen van de camping, hier hadden wij zeker de mooiste fietsen van het eiland. Hoe Reggae kan het zijn!! Lekker geluierd en gezwommen en lekker gegeten.
Maar je moet op een moment een keer de beslissen nemen om te gaan. Alhoewell er hier veel mensen rondlopen die die beslissing al jaren niet hebben genomen en nog steeds op blote voeten rondsjokken. Wij gaan wel, en nemen de boot en bussen naar de grens. Altijd weer een uitdaging om goed de grens over te komen, zonder teveel geld te moeten schuiven. Maar je ontkomt er meestal niet aan, ook hier weer een wazige post waar je geld moet betalen om het land te verlaten. Maar goed, wij lopen de grens over en vinden al snel een bus om verder Costa Rica in te gaan, maar daarover volgende keer meer.