Het einde ....

We zijn in Ushuaia in Argentinie, de stad die claimt de meest zuidelijke stad op deze aardbol te zijn. Nou, dat is dus natuurlijk weer niet waar. In Chili ligt nog een klein gehucht, Puerto Williams, dat de meest zuidelijke stad is. Maar wij gaan gewoon met de illusie mee dat Ushuaia het einde van de wereld is. En..... er is hier letterlijk geen zwart gat waar je in valt, figuurlijk misschien wel, daar er hier geen zak te beleven valt in Tierra de Fuega (vuurland). Het is hier zeer verlaten, grote open vlaktes zonder iets of iemand, net niemandsland. Maar als je er over nadenkt is het toch best een bijzondere plek om te zijn, zo dicht bij de zuidpool (is nog wel een 3500 km hier vandaan, maar de noordpool is ruim 16.000 km verder). We hebben hier een boottrip over Beagle Channel gemaakt en de meest zuidelijke vuurtoren (is dus ook al weer niet waar) gezien. Gelukkig dat de natuur wel te vertrouwen is, er waren hier wel degelijk pinguines, zeeleeuwen en grote colonies met vogels. Ook de wind is sterk aanwezig, maar dat waren we al gewend van Torres del Paine.
In Torres del Paine in Chili waait het altijd, soms wat harder dan de andere keer, en dat hebben we geweten. Gelukkig zijn de Chilenen ook al zo ver om beschutte hutjes te maken op de camping waar je je tent onder kunt zetten, dus dat gaf ons enigsinds een geruststelling. Torres del Paine is het wandelparadijs, je kunt hier de Big W wandelen, het zegt jullie niets, ons ook niet veel, maar we hebben er delen van gelopen. Altijd gedacht dat Torres del Paine een vlakte was met een aantal granieten rotsen die uit de bodem omhoog komen (en cowboys die hier op hun paarden rijden), maar het was weer eens anders dan voorgesteld. Een vlakte met een bergketen die uit de grond komt waar een drietal rotspunten op staan die de Torres worden genoemd. Teleurstellend, we weten het niet. Het was hier erg mooi, maar niet echt het hoogtepunt wat we verwacht hadden. We zijn een beetje teveel verwend geweest de laatste tijd, we hebben zoveel mooie dingen in een korte tijd gezien. De eerste wandeling in Torres del Paine werd voor ons Torres del Rain. We startte in de ochtend vroeg voor een 9 uur durende hike, het was bewolkt maar er viel nog geen regen. Echter dat veranderde na een uurtje of twee en we werden zeiknat. Regencapes lekker droog in de rugzak en tot het vel toe nat. Halverwege maar omgekeerd daar het ook wel koud werd met die sterke wind. Ja, en toen was de rivier buiten zijn oevers getreden en er was geen andere weg terug dan door het water. Maar als je toch al zo nat bent maakt het niet uit om tot je knieen door het water te sjokken. De volgende hike was een betere, prachtig weer, en mooie uitzichten. Maar ook toen we terugkwamen bij de auto na 8 uur lopen vonden we een papier onder de ruitenwisser dat we beter konden gaan, daar het water begon te stijgen. Nog net op tijd bij de rivier, we konden er net nog door met onze (lage) auto zonder dat het water naar binnen stroomden.
Nu zijn we helemaal moe van het wandelen en klimmen, we zijn toe aan wat anders. Gelukkig gaan we nu de oostkant van Argentinie op, met zijn stranden en zee en hopelijk veel zon en temperaturen van 30 graden en meer (wat een wensen allemaal).

Ps. Message from Eddy;
Wat is dat nu allemaal voor gezeur over mijn haar?!? Dit kapsel is helemaal chill in de reizigersscene. Tegen de tijd dat we op Jamaica zijn kunnen de dreadlocks erin. Ik stop nu vast met het wassen van mijn haar.