Zout en zand.

Het wachten in Tupiza (Bolivia) om via de zoutvlaktes naar Chili te gaan heeft uiteindelijk een week geduurd, maar we hebben ons prima vermaakt in Tupiza. De omgeving daar is prachtig, veel mensen vergelijken het met de Grand Canyon (zijn we nooit geweest, moeten we toch ook maar eens naar toe!). We hebben een triathlon door de canyons gemaakt; fietsen, met de jeep scheuren en, jawel Anita, 3 uur op het paard gezeten. De volgende dag veel pijn aan het zitvlak gehad, maar het was de moeite waard.
Samen met een Engels stel, een chauffeur en kok hebben we 4 dagen over zoutvlaktes, door woestijnzand en over gravel gehobbeld. Onvoorstelbaar wat een beleefnis!! Geslapen in zouthotels, gereden over oneindige zoutvlaktes met hier en daar een catuseiland, veel rotsformaties gezien, langs laguna’s vol flaminco’s gereden, veel zand gehapt tijdens het wandelen en klimmen, op 5000 meter hoogte in een natuurlijk therminaal bad gezwommen, veel vulkanen gezien, ons bijna verbrand bij de geisers, veel gezweet in de zon, maar ook met de kruik in bed geslapen. Kortom: een heel afwisselend landschap, heel afwisselende temperaturen, lange dagen en gigantisch genoten.
Na 4 dagen zijn we gedropt midden in de woestijn bij de grensovergang naar Chili. Wij maar denken dat Chili zo Europees is, de prijzen zijn immers vergelijkbaar met Europa, dus de verwachting van ons was in een mooi toeristenstadje te komen (dom om verwachtingen te hebben!!). Nou viel dat even tegen, komen we in een dorp, midden in de woestijn, geen asfalt, hotels en restaurants poepie duur (niets meer aan confort dan in Bolivia), maar wel toeristisch. Maar eerlijk is eerlijk de omgeving was prachtig. We hebben heerlijk gefietst door het zand en een prachtige zonsondergang in de maanvalley gezien. We hebben genoten van het prachtige weer en lekker gegeten, dus dat we elke dag gezandstraalt werden hebben we maar voor lief genomen.

Het afscheid van Bolivia was een beetje plotseling, zo midden in de woestijn, midden in een fantastisch avontuur, maar nu kunnen we toch wel stellen dat we het erg leuk vonden in Bolivia. Hier een korte samenvatting van onze bevindingen!

BEVOLKING; aardige mensen, veelal arm, met hier en daar een dief (zakkenroller) ertussen.
LANDSCHAP; hoog. Alles is hier hoog, de hoogste bar ter wereld, het hoogste hotel ter wereld, het hoogste meer ter wereld, maar waarschijnlijk wel het laagste inkomen ter wereld.
GELOOF; over het algemeen katholiek, maar wel met bijzondere gewoontes. Zo kun je in Copacabana je auto op zaterdag laten zegenen. Je kunt miniatuur huisjes, speelgoedauto’s, nep waardecheques en al je andere wensen één keer per jaar laten zegenen, zodat je het jaar daarop het item in werkelijkheid zal bezitten. Apart dat ze dit jaar op jaar doen.
UITGAAN; je kunt helemaal uit je dak gaan in de zuurstofbar in La Paz, ook als je last hebt van de hoogte en dus niet zoveel energie hebt. Je krijgt hier gewoon extra zuurstof toegevoegd terwijl je je pilsje drinkt.
VERSLAVING; iedereen is in voor coca-bladeren! En denk je dat dit niets voor jou is, uiteindelijk ga jij ook voor de bijl, al is het maar door de hoogte.
SCHOENEN; als je schoenen maar blinken, de kleding doet er niet toe. Overal schoenpoetsers (die toeristen gigantisch afzetten - $20 voor schoenen poetsen heeft een domme Duitser betaald). Maar in La Paz zien de schoenpoetsers er wel heel beangstigend uit. Ze dragen allemaal een zwarte bivakmuts en als je die ’s-avonds tegenkomt schrik je toch wel.
ETEN EN DRINKEN; goed, vooral als er een Bossenaar zit.
BUSREIZEN; daar hebben we het wel een beetje mee gehad, ze duren lang, het stinkt vaak in de bus en de bussen zijn een beetje over datum.

Ook Chili hebben we weer verlaten, maar hier gaan we nog wel terugkomen, en zitten nu in Salta in Argentinie. We versturen dit bericht wel vanaf San Pedro, want dan krijgen we op onze site een extra vlaggetje en puntje op de routekaart (en dat vindt Dorly erg belangrijk).
In Salta zijn we een auto aan het regelen en kampeerspullen aan het kopen, want de komende 4 maanden gaan we door Argentinie en Chili crossen. Daarover de volgende keer meer.