Corruptie

Lekker in de tropische warmte hebben we ons best vermaakt op het drielandenpunt Argentinie, Paraguay en Brazilie. We kunnen weer wat op ons wensenlijstje afvinken, want we hebben nu de drie grootste (breedste) watervallen ter wereld gezien. Hoe groter hoe mooier is toch wel onze conclusie! De Iguazu falls waren echt top! We zijn er drie dagen geweest en hebben ze van boven, van onder, van de Braziliaanse kant en van de Argentijnse kant gezien, met andere woorden we hebben het uiterste eruit gehaald. Er schijnt een onderzoek te zijn dat watervallen je blij maken, nou waar kun je dan beter zijn dan in deze omgeving. Maar buiten de watervallen is de natuur hier ook prachtig, veel groen, veel dieren en jawel, we hebben er lang op gewacht, maar toch gespot; de tucans in allerlei soorten en maten.
In de eerste instantie waren we van plan om ook Paraquay te gaan bereizen, maar bij nader onderzoek blijkt er toch niet zoveel te zien te zijn in dat land. Er was eigenlijk maar één ding waar we naar toe wilden en dat was de meest corrupte stad van Zuid-Amerika, namelijk Ciudad del Este. Dus we hebben vanuit Puerto de Iguazu een tour geboekt naar Paraguay. Het is altijd leuk om dit mee te maken, met de Argentijnen in een busje, door Brazilie naar Paraquay. En dan gaan de Argentijnen shoppen; digitale camara’s, laptops, dvd-spelers en niet te vergeten sokken (?!?). En dat moet allemaal over de grensen gesmokkeld worden. Wij gingen mee voor de fun, maar als goed roker wil je toch altijd je sigaretten zo goedkoop mogelijk kopen. In Argentinie kost een pakje Marlboro iets minder dan 1 euro, maar in Paraguay kun je hier toch wel weer 15% op verdienen (let wel 15 eurocent). Dus twee sloffen gekocht. Het was er toch corrupt! Achteraf blijken er in één slof vieze, zware, oude nep Marlboro’s te zitten en in de andere een heel onbekend merk – met andere woorden hoofdpijnsigaretten, dus weggooien maar.
Ja, en toen terug naar Salta, twee dagen in de auto over niet al te beste wegen en temperaturen van 30 graden. Dus dat was een beetje afzien, mede omdat het ook weer het einde van ons campeeravontuur betekende. Na de eerste dag hebben we samen met een borrel onze reis door Argentinie zitten evalueren en kwamen tot de conclusie dat we weer massel hebben gehad dat alles zo goed is gegaan. In de reisgidsen lees je namelijk dat het risico bij autohuur is, dat je nog weleens een corrupte politieagent tegen het lijf kan lopen. We zijn echt veel aangehouden hier in Argentinie, we hebben zelfs diversen malen de auto uit moeten laden, maar alles is toch prima gegaan. We kwamen zelfs tot de conclusie dat de autoriteiten hier eigenlijk wel erg aardig zijn. Zo heeft een politieagent ons helemaal naar de goede route begeleid toen we weer eens een blokkade op de weg tegenkwamen (vrachtwagens staken hier veel vanwegen het nieuwe belastingstelsel). Maar ja, we riepen het weer op ons af. De laatste dag komen we bij de politie-post om de staat Salta in te gaan. Autopapieren laten zien! Rijbewijs wordt gevraagd, gebeurd niet vaak, maar is nog niet ongebruikelijk. Ed zegt zijn gebruikelijke zinnetje: “No hablo Espagnol, hablas Ingles?” Maar daar wordt helaas niet op gereageerd. Meestal raken ze dan in paniek en mogen we snel doorrijden. Maar nu wordt er naar de gevarendriehoek gevraagd, nou dan weet je het wel, dan is het hommelus. Die dingen zijn namelijk helemaal niet belangrijk in Argentinie. Maar we hebben een gevarendriehoek, en ook de brandblusser die gevraagd wordt, helaas is hier wel het zegel van kapot. En dan wordt de sleepkabel gevraagd, die hebben we niet, is ook niet verplicht. Dus Ed moet mee het kantoor in en krijgt een boete voorgerekend van 950 pesos (330 U$). Dat hebben we niet en Ed legt zijn geld dat hij altijd los in zijn zak heeft, na zijn ervaring met de zakkenroller in Bolivia, op tafel 90 pesos (30 U$). Nee daar doet hij het niet voor! Vraagt naar Ed zijn beroep en daalt dan naar 350 pesos (ruim U$100). De timmerman zal hier wel niet zoveel verdienen! Ed weer naar buiten, een beetje rommelen in de auto en dan weer terug om te zeggen dat hij niet meer geld heeft. En na wat heen en weer gedoe mogen we gaan, rijbewijs terug, 90 pesos armer, maar toch wel de corrupte agent ontmoet.
Nu is het tijd om weer wat te relaxen, een weekje Salta, en dan naar Buenos Aires op naar de Tango!