De voorspelling komt uit

Helaas komt de voorspelling uit dat wij maar weinig tijd hebben om onze reissite bij te houden. Of dit komt omdat wij zo hard moeten werken moet je zelf maar bepalen als je ons verhaal hebt gelezen.
Het bevalt ons hier uitstekend, wij zitten namelijk weer op een bijzonder mooi plekje van deze aardbol, in een geweldig leuk guesthouse met erg leuke mensen om ons heen. En dan te bedenken dat wij hier gewoon een half jaar mogen wonen, dat is echt te gek. En dat wij dan ook nog een beetje moeten werken nemen wij dan maar op de koop toe! Nee, zonder gekheid het werk is echt heel leuk, het grootste gedeelte van de tijd praten wij met de gasten en het Chinese personeel en dat is een erge leuke bezigheid, je ontmoet zo nog eens iemand.
Om onze gasten goed te kunnen adviseren zijn wij de eerste weken regelmatig tripjes in de omgeving gaan maken. Dat hoort nu eenmaal bij ons werk haha! Zo zijn wij fietsroutes door het platteland gaan maken, hebben wij met een bootje over de Li River gevaren, zijn wij wezen kajakken, hebben wij een modderbad in één van de grotten genomen, heeft Dorly een Chinese massage gehad, hebben wij de lichtshow van Liu Sanjie (de man die ook de opening en sluiting van de Olympische spelen in Beijing heeft verzorgd) gezien, zijn wij een tweedaagse trekking wezen maken door de rijst terrassen, zijn wij een avondje naar het Cormorant fishing gegaan en heeft Dorly een medische diagnose bij een ware Chinese arts laten doen. Allemaal leuke activiteiten met een Chinees tintje. Zo zijn de grotten hier echt mooi, vanwege het Karst gebergte stikt het hier van de grotten, je ziet de mooiste formaties die vervolgens heel Chinees worden verlicht in het groen, rood, blauw, paars en flikkerende kleuren. Voor iemand die hier de humor niet van in ziet is dit dus helemaal niks! Een andere Chinese ervaring is dat de chinezen bijna op je schoot zitten bij de lichtshow en dat ze oooo en aaa roepen, om dan vervolgens 15 minuten voor tijd al naar de uitgang te lopen.
Ook heel Chinees! Is dat je bij een massage je kleding aan houdt en dat je vergaat van de pijn (ook 2 dagen later heb je nog het gevoel of je in elkaar getimmerd bent), maar je kunt je bijna als een Chinese acrobaat opvouwen na een dag of drie. Ook de Chinese arts is een ervaring apart, zij maakt een diagnose naar aanleiding van je nagels, handpalm, je ogen en je tong en heeft het vervolgens gewoon bij het rechte eind. Dorly drinkt nu elke dag een flesje thee (god weet wat erin zit, het stinkt en smaakt vreselijk, maar het is van natuurlijke produkten) en het helpt echt.
En zo hebben wij dagelijks te maken met de Chinese gewoontes. Zo werken wij met Chinezen, wij huren diensten in van Chinese bedrijven en wonen in een Chinees dorpje op het platteland. En dan kunnen wij wel zeggen dat je elke dag wel wat meemaakt. Als er een meningsverschil is ga je naar het dorpshoofd, die bepaald wat de oplossing voor het probleem is. Zijn wil is wet! En dat gaat zo in elk dorp, dat hebben gasten van ons nog een paar dagen geleden ondervonden. Zij gingen namelijk fietsen en kwamen bij een versperring met takken waar ook een bordje met Chinese tekens stond. Wat er op stond konden ze niet lezen en ze fietsten dus gewoon door. Helaas kwamen ze na een stukje op een nog niet opgedroogd stuk beton en maakten daar sporen in met hun fietsen. Vervolgens werden ze bestormd door de dorpsbewoners en werd er door het dorpshoofd bepaald dat er betaald moest worden. Ons guesthouse werd gebeld en Karst (één van de eigenaren) ging er met een Chinees personeelslid (voor de vertaling) naartoe. Ook de politie werd gebeld en een tijdje werden zij allemaal gegijzeld door de dorpsbewoners. Uiteindelijk werd er dus gewoon betaald, want het dorpshoofd heeft het immers voor het zeggen. Uiteindelijk hebben deze gasten een spannend verhaal voor thuis en zijn ze weer een les rijker, en zo wij ook.
En dan Mr Bing. Mr Bing (een betere benaming is Mr Bink) is een politieman die zich bezighoudt met toeristische zaken rondom Yangshuo. Hij is ook de enige van de autoriteiten die Engels spreekt en dat is natuurlijk niet zo handig. Nou moest Mr Bing een promotiefilmpje maken van het werk wat hij hier doet voor de toeristen, voor officials die deze maand Yangshuo komen bezoeken. En Mr Bing was ten einde raad. En wat doet Mr Bing, hij belt wat westersen die hier een zaak runnen of iets anders doen om hem te assisteren. Maar Mr Bing is niet gek, hij weet dat hij hier geen westerse zo gek krijgt om dat te doen, die hebben wel een betere tijdsbesteding. Dus belt Mr Bing met smoesjes en zo ook naar Ed. Hij zegt tegen Ed dat hij nog geen kennis met hem heeft gemaakt en dat wij geen werkvisum hebben. Nou hoeven wij ook geen werkvisum te hebben als wij vrijwilligerswerk doen, maar Mr Bing doet het toch wel serieus overkomen. Ed wordt om 15.00 uur op zijn kantoor verwacht. Blijkt bij aankomst dat het niet over ons visum gaat, maar om het filmpje. Ed en nog een aantal mensen moeten een pet en hesje aan waar met grote letters “Volunteer Tourist Service” op staat en moeten dan in een rij door de stad lopen om foldertjes uit te delen. Als dat gedaan is moet Ed een dronken toerist spelen die door een politieman naar zijn hotel gebracht wordt en dan in bed gelegd wordt. Dit wordt dus echt allemaal zo gespeeld en ze gaan dan ook het eerste het beste hotel binnen en gaan daar gewoon een kamer binnen, want Mr Bing is Mr Bink in de stad. Als dat allemaal op film staat moet er worden gegeten en vooral gedronken (met de nadruk op moet, je komt hier niet onderuit in China). Dus rond 21.00 uur komt Ed slingerend het guesthouse ingescooterd. Hoewel Dorly de hele middag en avond in haar eentje de boel heeft moeten runnen kwam ze niet meer bij van het lachen en deed het bijna in haar broek. Het was echt heel hilarisch.
Over hilarisch gesproken. Zo heeft Ed op een avond toen wij vrij waren Dorly opgesloten op het toilet in de kamer. Er zit namelijk een slotje aan de buitenkant en dat had Ed er maar even opgeschoven en was toen lekker met gasten gaan buurten. Dorly heeft in totaal 2 uur opgesloten gezeten, maar ook hierom hebben wij weer vreselijk zitten lachen.
En zo gebeurt er dus elke dag weer wat. Wij lachen er maar om, want begrijpen doen wij het toch niet, het is zo’n compleet andere wereld waarin wij beland zijn. En wij worden er zoveel wijzer van, zo weten wij inmiddels dat “Made in China” eigenlijk “rotzooi” betekend! Dat je hier met merknamen continue in de maling wordt genomen (1 letter verschil maakt hier echt verschil), maar zelfs de Chinezen trappen hierin. De Chinezen hebben niets met privacy, ze kijken over je schouder mee als je een rekening aan het betalen bent bij de bank en maken tot overmaat van ramp ook nog een opmerking over de hoogte van het bedrag. Bij de tandarts hier zit je gewoon buiten, zit de tandarts in je mond te vroeten en kijkt gelijktijdig even wat er allemaal om hem heen gebeurd op straat, dus naar de tandarts ga je hier ook niet. Als je lekker op een terrasje zit te eten komt een moeder met haar kind voor je zitten en laat het kind dan even voor je neus poepen. Het lijkt wel of iedereen ruzie heeft, maar eigenlijk praten ze gewoon hard. Ruzie gaat gepaard met veel gebaren en heftig bewegen van ledenmaten en natuurlijk ook hard praten. En zo kunnen wij nog wel een tijdje doorgaan.
Maar dat doen wij niet, er moet immers ook gewerkt worden. En wij beloven plechtig dat het de volgende keer niet meer zolang gaat duren voordat wij iets schrijven.