Luxe cruise!

Een cruise langs honderden eilandjes met witte stranden, wuivende palmbomen, groene heuvels en hier en daar een vulkaan. Prachtig helder blauw water, een stralende blauwe lucht en de zon fel aan de hemel. Lekker luieren op de boot, af en toe het water in om te snorkelen en af en toe het land op om een wandeling te maken. Ja, dat leek ons wel wat en dat is mogelijk in Indonesië, nou ja, bijna mogelijk.
Wij hebben een vierdaagse boottocht van Lombok naar Flores gemaakt. Tijdens het varen kwamen wij inderdaad de honderden eilandjes met de witte stranden tegen, de wuivende palmbomen, de groene heuvels, de vulkanen en in het helder blauwe water hebben wij prachtig gesnorkeld. Veel van de eilanden zijn nog onbewoond en een groot deel is onder gebracht in het Komodo National Park. Op het ene eilandje is een zoutwater meer verborgen, op het andere een waterval en op Komodo en Rinca daar verbergen zich de Komodo Dragons. Oei, dat wordt spannend!!!
Maar het is niet allemaal zonneschijn hoor. De zon scheen wel, maar het waaide flink. En wat krijg je als het hard waait, juist hoge golven. En ons cruiseschip (uhm…) was daar niet zo goed tegen bestand. Onze gammele boot (ja, dat is toch wel een betere omschrijving) had een klein onderdek waar wij op dekens konden zitten om te eten of te luieren. Boven was een dek waar een zeiltje overheen gespannen was waar matjes lagen waarop wij konden slapen. Wij zaten met 12 personen op de boot, en nu zal je denken wat veel, maar wij hebben dezelfde boten gezien met 25 personen erop, dus kortom wij hadden mazzel. Wij kregen wel een harde kont van het zitten, maar wij hadden tenminste de ruimte om te zitten.
Ed was na een paar uur al meteen ziek, diarree en overgeven. Of het de ruwe zee was of het eten van de avond daarvoor weten wij niet, maar ziek was hij wel. En dan moet je bedenken dat die boot een geluid van een helikopter maakt, en dat wij in de nacht ook gewoon doorvaren, nou dat is niet echt leuk. Gelukkig ging het de volgende dag weer een paar uur goed, het snorkelen en wandelen ging prima. Alleen in het eten had hij geen zin, gelukkig mistte hij daar ook niet veel aan, want het was niet te pruimen. Zelfs van de toast bij het ontbijt wisten ze nog een onsmakelijk maaltijd te maken (vieze dikke zoete aardbei-jam met een banaan erop en een boterham gebakken in zoute boter).
In de middag kregen wij te horen dat wij de komende 18 uur gingen varen. Dat was een tegenvaller, zo lang de motor aan, zo hard dat je elkaar nauwelijks kunt verstaan, en dan 18 uur alleen maar zitten of liggen op het dek. Maar goed, wat moet dat moet, daarna zouden wij de Dragons zien en dat was de beloning. De zee werd steeds ruwer en de boot ging als een gek op en neer. Wij hebben echt af en toe gedacht dat wij om zouden slaan. Dus iedereen ging maar vroeg naar bed, hopelijk zouden wij wat slaap kunnen krijgen. Toen wij boven kwamen, kreeg Ed het idee om oordoppen in te doen en een van onze weinige slaaptabletten aan te spreken. Geen goed idee, hij had zijn oordoppen in en nam de pil en kroop toen als een gek naar de reling om vervolgens flink te gaan overgeven – weg slaappil. Wij besluiten om onder op het dek te gaan liggen in de open lucht. Dorly vond dat veiliger, als wij omslaan raken wij in ieder geval niet verstrikt in het zeil. Nou denk je wat een schijterd, maar werkelijk, in Indonesië verdwijnt alles in de zee (afval, vliegtuigen van Merpati, boten en mensen).
Na 18 uur ellende voor Ed, Dorly heeft prima geslapen (en dan te bedenken dat die altijd zeeziek wordt) komen wij in het Komodo National Park. Hier gaan wij eerst een paar uur snorkelen bij Red Beach, waar je veel rood koraal ziet. Het was echt geweldig daar. Het strandje kleurt rood van de kleine stukjes koraal die hier aanspoelen en het stikt er van de vissen. De crew vangt 2 inktvissen, dus we eten tijdens de lunch en tijdens het diner, witte rijst met inktvis, weer niet te pruimen.
Daarna gaan wij naar Komodo en komen daar in de middag aan, helaas niet de goede tijd om de dragons te zien, die vinden het ook veel te warm. Maar tijdens de wandeling zien wij wel een baby-dragon in de boom die een gekko bij zijn staart pak (weg staart). Op het laatst zien wij nog 2 dragons sloom liggen in het zand. Ze zijn ongeveer 2,5 meter lang en zien er eigenlijk helemaal niet zo gevaarlijk uit, maar ze zijn het wel. Ze eten herten, apen, waterbuffels, elkaar en zelfs mensen. Gevonden schedels zijn hiervan het bewijs. Ze zouden giftige tanden hebben, ruiken met hun tong tot 10 km afstand en drie ogen bezitten (1 verborgen boven op hun hoofd) en de mannetjes 2 penissen hebben. Nou wij geloven het wel!
Wij gaan die nacht overnachten bij een eilandje waar de flying foxen zitten, gezellig, zien wij die ook uitvliegen als wij van de prachtige zonsondergang genieten. Eén geluk, die nacht gaan wij niet varen, pas om 6:00 uur in de ochtend. Wij genieten van een prachtige sterrenhemel en slapen goed.
De volgende ochtend maken wij een trekking op Rinca, een eiland waar ook dragons zijn. De dragons zijn hier kleiner, maar niet minder gevaarlijk. Wij hebben geluk, wij zien een attack van een dragon op een aapje. Ze lijken zo sloom die dragons, maar ze kunnen hard lopen. Als ze het op jou voorzien hebben heb je geen schijn van kans. Wij komen tijdens onze wandeling nog 2 dragons, een waterbuffel en aapjes tegen. Bij de rangers zitten ook een aantal dragons. Ed is geobsedeerd door 1 dragon en probeert deze zo mooi mogelijk te fotograferen, hij ziet dan ook niet dat een andere dragon hem van achteren benaderd. Gelukkig hebben wij een gids met een stok (ja echt dit is het enige wapen) die het wel ziet en Ed krijgt op zijn donder dat hij niet bij de groep blijft.
Na het spektakel met de dragons gaan wij lekker zwemmen op een verlaten strandje, daarna varen wij naar Labuan Bajo, de hoofdstad van Flores. Onze eerste indruk van Flores is goed, dit is het Indonesië wat wij leuk vinden. Geen asfalt, een grote stof zooi, eten dat voor de raam op bordjes wordt gepresenteerd, mensen die op elkaar gepakt wonen en die er een grote klerenbende van maken, maar die o zo aardig zijn. Kindjes komen je aanraken, iedereen zegt hello mister (ook tegen Dorly) en de hotels zijn beroerd. Wij vinden het beste onderkomen in Labuan Bajo, een klein resort met simpele huisjes op een berghelling met een uitzicht WAUWWWWWWWW!!!! Maar eerst een heerlijke douche met zoet koud water.